: .خادم الشهدا : .

- پول خوبی میدن که میرن!
-اینا برای چی میرن از حکومت اسد دفاع کنن؟
- جنگیدن راه حل ماجرا نیست!
- ما از دیکتاتور حمایت کنیم یعنی؟!

داعش تمام شد جانِ برادر!
این حرف ها را حتما تو هم شنیده بودی. خبر داشتی از آنها، می دانستی و وسائلت را جمع و جور کردی، می دانستی و دلبند کوچکت را بوسیدی و سعی میکردی که وقت خداحافظی با همسر مهربانت اشک نریزی، مبادا دلش بلرزد... یادت هست؟ قدم به خیابان گذاشتی و دکه ى روزنامه فروشی محل، غوغای تیترهای درشت و مقاله های تند و تیز علیه قدم های تو بود اما تو وسط صدای بازی و خنده کودکان در پارک، زمزمه می کردی: مبادا دلشان بلرزد. .
شاید ته دلت به آنها حق میدادی، روزگار فرق کرده بود، دیگر نه موشکی خواب مردم را به هم میریخت و نه هرروز جوان رشیدی روی دوش مردم شهر تشییع می شد.
تو می رفتی و همسر مهربانت نمیدانست اگر روی خاک بیافتی، اصلا پیکرت باز خواهد گشت؟ و اگر بازگردی سر در بدن داری یا نه.
تو اما قدم هایت را محکم تر برمیداشتی سمت جایی که خطرناک ترین و درنده ترین جانداران تاریخ مشغول سخت ترین جنایت ها بودند.

آری جانِ برادر!
تو برای این خاک، قدم در سرزمینی گذاشتی که نامش ایران نبود، آن هم در روزگار زخم زبان ها.
در روزگاری که تصمیم گیران حقوق بشر دنیا، تو را بخاطر نگرانی ات برای جان کودکان منطقه، ملامت می کردند،  تو در همان سنگر خاکی و محقر، به همراه بهترین جوانان ایران و افغانستان و سوریه و لبنان و پاکستان و عراق، حقیقی ترین شورای حقوق بشر دنیا را تشکیل دادی و نگذاشتی صدای گلوله، خواب از چشم کودکان این منطقه ببرد.

تو رفتی و کار داعش را تمام کردی.
رفتی و نگذاشتی صدای ماشین کشتار بدترین موجودات تاریخ بشریت، به گوش ما برسد.
مبادا دل کسی بلرزد...
تو رفتی و حالا از وسط آسمان زینبیه، داری به ما گرفتاران عصر آهن و دود نگاه میکنی، که مانده ایم بین همان تیترها و مقاله های تند و تیز...

اما تو ای عزیزخدا!
از همان آسمان
مواظب باش
دل ما هم نلرزد...

دلتنگ...

التماس دعای فرج

یازهرا سلام الله علیه